Και έτσι έγιναν όλα.
Χάλια μαύρα, αλλά έγιναν.
Και κανείς δε θέλει να πληρώνει τους κόπρους της δημόσιας διοίκησης, αλλά και κανείς δε θέλει να το πει φωναχτά.
Επειδή αυτοί οι κόπροι συμβαίνει να είναι τα απολειφάδια του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας των αυτοδυνάμων κυβερνήσεων, της προ κρίσεως εποχής, οι σαλεμένοι, οι φασίζοντες, οι λουφαδόροι, οι ψευδεπίγραφοι, οι φαλκιδευτές .
Επειδή μέσα σε αυτούς τους κόπρους συμπεριλαμβάνονται και όλα τα δήθεν αριστερίζοντα δημίοσιοϋπαλληλάκια που με τους μικροεκβιασμούληδές τους διατηρούν τις θεσούλες, το αυτοκινητάκι, το σπιτουλάκι, το εξοχικούλι, την υπεράνω μούρη, τη συγκατάβαση στο βλέμμα, την αλληλεγγύη, την υπεύθυνη θέση, τη συγκαταβατικότητα, τον παρτακισμό, όλα όσα συνιστούν τη λέξη σύχαμα στη νεοελληνική πραγματικότητα:
Τα ΔΗΜΑΡοΙουδάκια.
Επειδή μέσα σε αυτούς τους κόπρους συμπεριλαμβάνονται και όλα τα δήθεν αριστερίζοντα δημίοσιοϋπαλληλάκια που με τους μικροεκβιασμούληδές τους διατηρούν τις θεσούλες, το αυτοκινητάκι, το σπιτουλάκι, το εξοχικούλι, την υπεράνω μούρη, τη συγκατάβαση στο βλέμμα, την αλληλεγγύη, την υπεύθυνη θέση, τη συγκαταβατικότητα, τον παρτακισμό, όλα όσα συνιστούν τη λέξη σύχαμα στη νεοελληνική πραγματικότητα:
Τα ΔΗΜΑΡοΙουδάκια.
Επειδή όποιος ισχυριστεί ότι είναι άχρηστες οι κυριούλες που κάνανε τις σχολικούς φύλακες, ότι θα μπορούσε να γίνεται δωρεάν αυτό, επειδή αυτές οι κυριούλες θα έπρεπε να νιώθουν υποχρέωσή τους να φυλάνε τα παιδιά - και τα δικά τους μαζί - από τους κάφρους οδηγούς που περνάνε σαν μανιακοί μπροστά από τα σχολεία, οι οποίοι συμβαίνει να είναι γονείς παιδιών, τα οποία φοιτούν σε αυτά τα σχολεία, δεν είναι αλληλέγγυος και να πάει να πνιγεί στο βόθρο της νεοφιλελευθερίστικης βαρβαρότητας.
Επειδή κάθε ανθυπο-πολιτευτής τη σήμερον - και τα τελευταία 200 χρόνια - μια χρησιμότητα έχει, να υπόσχεται καθησιό, αραλίκι και τύπου ξέρεις-ποιος-είμαι-εγώ-ρε θεσούλες σε κάθε άχρηστο πλάσμα που μπορεί να ταϊστεί από τους φόρους των καλών φορολογούμενων πολιτών.
Επειδή δε μπορώ να καταλάβω πώς κάθε κόπρος που περιγράφεται πιο πάνω - α. πολιτευτής της θεσούλας και β. γλύφτης για τη θεσούλα - είναι δυνατόν να είναι ταυτόχρονα ΚΑΙ κόπρος ΚΑΙ καλός φορολογούμενος πολίτης.
Επειδή αυτοί οι κόπροι - πολίτες - γλύφτες - άχρηστοι - καλοί - κακοί - κουτσοί - στραβοί, συμβαίνει να συνιστούν το μείζον εκλογικό σώμα.
Επειδή, εν τέλει, φαίνεται ότι όποιος δώσει τη θεσούλα, γίνεται και πρωθυπουργός.
Ποιοι κόπροι όμως;
Οι δάσκαλοι;
Οι καθηγητές;
Οι νοσηλευτές;
Αυτοί δεν πήραν πτυχία;
Είναι κόπροι αυτοί οι πτυχιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι;
Είναι κόπροι οι πτυχιούχοι της χώρας, οι οποίοι κατέλαβαν θέσεις στο Δημόσιο;
Οι απόφοιτοι του Παντείου;
Οι απόφοιτοι της Νομικής;
Οι απόφοιτοι της Ιατρικής;
Δε χρειάζεται τελικά το Δημόσιο;
Ποιο είναι, εν τέλει, το Δημόσιο;
Ποιους σκοτώνει ο Αντώνης, ο Βαγγέλης κι ο Φώτης με όργανα τον Άδωνι, το Σίμο και τον καράφλα;
Σύμφωνα με την αυστηρή και αναγκαία διάστασή του, Δημόσιο είναι το Υπουργείο των Οικονομικών και τα ένστολα.
Χρήμα και ασφάλεια.
Οι άλλοι δε χρειάζονται;
Γίνεται να μείνεις αγράμματος το 2014;
Γίνεται να πεθαίνεις χωρίς βοήθεια;
Τι όμορφα που γίνονται οι αποστολές διάσωσης στα έργα, όταν τρία αεροπλανοφόρα και πέντε λόγοι καταδρομέων ορμούν και σώζουν το ριψοκίνδυνο παλικάρι στα Ιμαλάια, ε;
Κι εσύ θα πεθάνεις πέντε ευρώ δρόμο έξω από το νοσοκομείο.
Και μπορεί οι κουκουέδες να χαίρονται που το καπιταλιστικό σύστημα και η βρωμερή αστική τάξη καταβαραθρώθηκε, να γουστάρουν να βλέπουν εκείνους που μέχρι χθες τους έλεγαν ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν είναι λύση, δεν ήταν ποτέ η λύση, να πεινάνε και να περιφέρουν την τσακισμένη υπερηφάνειά τους στα συσσίτια και τα κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, τις αγορές πατάτας από τη Θήβα και κρεμμυδιών από την Πτολεμαΐδα, τα οποία κατευνάζουν και καταστέλλουν το αναγκαίο, την εξέγερση, αλλά εγώ δε χαίρομαι.
Δε χαίρομαι που η αστική τάξη δεν εξεγείρεται.
Δε χαίρομαι που εκπροσωπείται από τενεκέδες, δειλούς και λουφαδόρους.
Δε χαίρομαι που δεν έχει βρεθεί ακόμη εκείνος ο τύπος που θα πει, με το βάρος της θέσης του:
"Παραιτηθείτε όλοι".
Ταυτόχρονα.
Το λέω εγώ, αλλά νιώθω μόνος.
Το λέω εγώ, αλλά δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος.
Δεν έχω κατηγορηθεί για κόπρος ακόμη.
Για αλήτης, ισοδύναμο του "δικηγόρος", ναι.
Για σαπρόφυτο, παρασιτικό ζώο στις πλάτες των καλών δημοσίων υπαλλήλων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων, ναι.
Τυχαία και εξ ανάγκης με ρωτούν τα μέλη των καλών δημοσίων υπαλλήλων και των λοιπών παραγωγικών τάξεων τι να κάνουν απέναντι στη λαίλαπα των καιρών.
Πρωτίστως επιλέγουν να πάνε να γλύψουν, να κλαφτούν και να παρακαλέσουν τους δημίους τους.
Μετά φτάνουν σε μένα.
Κι εγώ, ο δικηγόρος, είμαι ο στυλοβάτης της αστικής τάξης.
Ο Στάλιν με μισούσε, δεν ήθελε αντικρούσεις στις κομισσαριακές αγορεύσεις στα λαϊκά δικαστήρια.
Στο Γκουαντάναμο δεν πέρασα την πόρτα, οι Μυστικές Υπηρεσίες έκριναν ότι ήμουν αχρείαστος.
Στις λαϊκές ετυμηγορίες του Ιράκ, της Γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, στο Αφγανιστάν θα έβγαζα το ψωμί μου πουλώντας πεπονόσπορο ανάλατο.
Κάθε ηλίθιος που ξέρω, τα "νομικά" τα λέει "νομικίστικα".
Σαν να του λέω εγώ τα "τσιγάρα", "τσιγαρλίκια".
... να μας ακούσει κι η Ασφάλεια.
Σαν να του λέω τα "κρεβάτια" που πουλάει "καριόλες".
"- Γεια σας, έμαθα από τη διαφήμιση ότι φέρατε πάμφθηνες καριόλες από τη Σουηδία με διπλό ανατομικό. Θέλω να πάρω μία, κι άμα μ' αρέσει, θα φέρω και το γιο μου που είναι άπραγος να πάρει άλλη μία της αρεσκείας του".
... να μας ακούσει κι ο κόσμος όλος.
Αλλά, ξέρεις τι γίνεται;
Ιδέα δεν έχεις, φίλε.
Και μπορεί το "Δόγμα του Σοκ" της Ναόμι Κλάιν να σε άφησε, εμβριθή αναλυτά, αδιάφορο - να είπες "κλάιν μάιν", αλλά τελικά το έπαθες το σκηνικό.
Και τώρα ψάχνεσαι προς οποιαδήποτε ηλίθια λύση, εκτός από τη σωστή.
Τα λόγια της κυριούλας ηχούν στ' αυτιά μου και κουδουνίζουν και στου μπερμπάντη συζύγου της, ο οποίος την παρακολουθεί χωρίς να της σκάει σφαλιάρα μπροστά μου, να χαρώ κι εγώ κι ας τον επαναφέρω - μετά - στην τάξη, υπενθυμίζοντάς του το ποινικά κολάσιμο της ειδεχθούς πράξης του:
"Με αυτά που θέλει να μας πάρει, θα μας αναγκάσει να πάμε όλοι στη Χρυσή Αυγή!!"
" - Κυρία μου, θα σας τα πάρουν διπλά, μπράβοι είναι οι άνθρωποι κι εσείς ξενοδόχος".
(τα δεύτερα του δικηγόρου).
"Μπράβοι, ε; Λέτε; Ε, τότε να μην ψηφίσουμε τίποτε, αν είναι να μας τα πάρουν κι αυτοί!!"
" - Έχετε κι άλλη επιλογή, κυρία μου".
(πάλι τα δεύτερα του δικηγόρου)
"Α, όλα κι όλα, ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Νέα Δημοκρατία ψηφίζω ξανά!!"
("Στέρηση δικαιώματος ψήφου και καταναγκαστικά στην κουζίνα σου, να ανάβεις μπάφους, μωρή καριόλα, κι άσε τα δικηγορίστικα σε τα μας!!"
Αυτό ο δικηγόρος το λέει στον εαυτό του, ενώ χαμογελά συγκαταβατικά στο σύζυγο που σκέπτεται ότι η χοντρέλα, συγγνώμη η σύζυγος, κάποια στιγμή θα σκάσει από το κακό της κι εκείνος ελεύθερος πια θα αγναντέψει τις ανατολικές καριόλες, το πιο κοντινό του σε επανάσταση και αριστερά).
Κι η Αριστερά των αγώνων της ήττας, η Αριστερά του χυμένου αίματος, και των ξερονησίων, η Αριστερά της μούφα κουλτούρας και του δήθεν πνεύματος;
Αυτή η Αριστερά ανήκει στο κουκουέ και τη δημαρίτσα.
Εμένα, το δικηγόρο, δε με αφορά.
Εγώ ορκίστηκα πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Πατρίδας μου.
Αυτό ορκίστηκα κι έχω μπέσα και το τηρώ.
Κι όταν βλέπω ανθρωπάρια τερματισμένα και πεταγμένα έξω από τη μηχανή που τα έφαγε ζωντανά, αυτά και τα νιάτα τους, δε χαίρομαι.
Δε χαίρομαι που οι άνθρωποι που υπήρξαν συμμαθητές μου και δεν ήταν "των γραμμάτων" κι έγιναν αλουμινάδες, οδηγοί, περιπτεράδες, μαγαζάτορες, έγιναν βορά στους συνδικαλιστές κόπρους τους.
Δε χαίρομαι που η γενιά που ζει σήμερα, χάνει τα νιάτα της για χάρη των αποτυχημένων μισαλλόδοξων φαφλατάδων υπερπλουσίων κάφρων γερομπαμπαλήδων που επιδεικνύουν στις ματρόνες τους το ανώμαλο υπερεγώ του "τι τους κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να σου κάνω εσένα που αγόρασα".
Δε χαίρομαι που, αντί να μου λέτε να σας βοηθήσω να σώσετε ατομικά το τομάρι σας με τα "νομικίστικά" μου, δε μαζεύεστε όλοι μαζί να μου πείτε, "φίλε, εγώ ξέρω από κηπευτικά, ο άλλος από ψάρεμα, ο τρίτος από εμπόριο, αλλά κανείς μας δε νογάει τι στο διάολο θα πάθουμε και πόσο θα συνεχιστεί αυτό το πράγμα".
Γιατί τότε θα χαρώ να κάτσω σαν φίλος, όχι σαν δικηγόρος, και θα σας εξηγήσω ότι μπορεί να μην καταλαβαίνετε σήμερα το νόμο που βλέπετε, επειδή αυτό που βλέπετε δεν είναι ο νόμος που γράφουν τα βιβλία και ξέρω εγώ, αλλά μια άτιμη, άδικη, φαλκιδευμένη, ψευδεπίγραφη παράφραση, κομμένη και ραμμένη στα γούστα του γερομπαμπαλή που σας λέει "τι σου κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να κάνω στη ματρόνα μου", κάθε βράδυ και κάθε πρωί.
Γιατί τότε θα ζητήσω quid pro quo:
Όχι χρήματα για την παροχή των υπηρεσιών μου, αλλά κάποιος να με μάθει να ψαρεύω, κάποιος να κλαδεύω, κάποιος να μαζεύω καπνά και κάποιος να οδηγώ τριαξονικό.
Και σαν φίλος θα σας βάλω να οργανωθείτε με βάση τον υγιή συνδικαλισμό, χωρίς "εκλεγμένη αντιπροσωπεία", αλλά με βάση το νόμο που διδάχθηκα και ξέρω καλά, όσο εσείς το κλάδεμα.
Και σαν σύντροφος θα κάτσω να ψάξουμε να βρούμε ποιες διατάξεις μέσα στα "νομικίστικα" σας προστατεύουν απέναντι σε αυτούς τους ανερμάτιστους κάφρους και θα γράψω για σας τα δικόγραφά μου και θα τα παρουσιάσω στους δικαστές που ήταν, είναι και παραμένουν η μία από τις τρεις εξουσίες που ακόμη και σήμερα μπορείτε να εμπιστευθείτε, μιας και αυτοί έχουν τη δυνατότητα να φανούν εξίσου έντιμοι και μπεσαλήδες και τηρητές και τιμητές των όρκων που δώσαμε άμα τη αποφοιτήσει και άμα τη εισόδω στο λειτούργημά μας, τα νομικά.
Υπηρετώ ακόμη το Σύνταγμα που έγινε κουρέλι και δε μπορεί να σε προστατεύσει από μόνο του, αφού είναι λέξεις, μόνο λέξεις, φίλε.
Εσύ πρέπει να κάνεις τις λέξεις πράξη.
Το υπηρετώ, επειδή η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά η σπάθα της κόβει ξυράφι και το χέρι που θα την οδηγήσει στο ακριβές χτύπημα, θέλω να είναι το δικό σου.
Είμαι ο Δικηγόρος και γνωρίζω νομικά.
Είμαι ο πιο αριστερός άνθρωπος που γνωρίζεις, μαζί με το γιατρό που τιμά τον Όρκο του Ιπποκράτη και κάθε επιστήμονα που τηρεί την επιστημοσύνη του.
Και θέλω να στρέψεις το βλέμμα σου στη λύση.
"Με αυτά που θέλει να μας πάρει, θα μας αναγκάσει να πάμε όλοι στη Χρυσή Αυγή!!"
" - Κυρία μου, θα σας τα πάρουν διπλά, μπράβοι είναι οι άνθρωποι κι εσείς ξενοδόχος".
(τα δεύτερα του δικηγόρου).
"Μπράβοι, ε; Λέτε; Ε, τότε να μην ψηφίσουμε τίποτε, αν είναι να μας τα πάρουν κι αυτοί!!"
" - Έχετε κι άλλη επιλογή, κυρία μου".
(πάλι τα δεύτερα του δικηγόρου)
"Α, όλα κι όλα, ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε Νέα Δημοκρατία ψηφίζω ξανά!!"
("Στέρηση δικαιώματος ψήφου και καταναγκαστικά στην κουζίνα σου, να ανάβεις μπάφους, μωρή καριόλα, κι άσε τα δικηγορίστικα σε τα μας!!"
Αυτό ο δικηγόρος το λέει στον εαυτό του, ενώ χαμογελά συγκαταβατικά στο σύζυγο που σκέπτεται ότι η χοντρέλα, συγγνώμη η σύζυγος, κάποια στιγμή θα σκάσει από το κακό της κι εκείνος ελεύθερος πια θα αγναντέψει τις ανατολικές καριόλες, το πιο κοντινό του σε επανάσταση και αριστερά).
Κι η Αριστερά των αγώνων της ήττας, η Αριστερά του χυμένου αίματος, και των ξερονησίων, η Αριστερά της μούφα κουλτούρας και του δήθεν πνεύματος;
Αυτή η Αριστερά ανήκει στο κουκουέ και τη δημαρίτσα.
Εμένα, το δικηγόρο, δε με αφορά.
Εγώ ορκίστηκα πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Πατρίδας μου.
Αυτό ορκίστηκα κι έχω μπέσα και το τηρώ.
Κι όταν βλέπω ανθρωπάρια τερματισμένα και πεταγμένα έξω από τη μηχανή που τα έφαγε ζωντανά, αυτά και τα νιάτα τους, δε χαίρομαι.
Δε χαίρομαι που οι άνθρωποι που υπήρξαν συμμαθητές μου και δεν ήταν "των γραμμάτων" κι έγιναν αλουμινάδες, οδηγοί, περιπτεράδες, μαγαζάτορες, έγιναν βορά στους συνδικαλιστές κόπρους τους.
Δε χαίρομαι που η γενιά που ζει σήμερα, χάνει τα νιάτα της για χάρη των αποτυχημένων μισαλλόδοξων φαφλατάδων υπερπλουσίων κάφρων γερομπαμπαλήδων που επιδεικνύουν στις ματρόνες τους το ανώμαλο υπερεγώ του "τι τους κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να σου κάνω εσένα που αγόρασα".
Δε χαίρομαι που, αντί να μου λέτε να σας βοηθήσω να σώσετε ατομικά το τομάρι σας με τα "νομικίστικά" μου, δε μαζεύεστε όλοι μαζί να μου πείτε, "φίλε, εγώ ξέρω από κηπευτικά, ο άλλος από ψάρεμα, ο τρίτος από εμπόριο, αλλά κανείς μας δε νογάει τι στο διάολο θα πάθουμε και πόσο θα συνεχιστεί αυτό το πράγμα".
Γιατί τότε θα χαρώ να κάτσω σαν φίλος, όχι σαν δικηγόρος, και θα σας εξηγήσω ότι μπορεί να μην καταλαβαίνετε σήμερα το νόμο που βλέπετε, επειδή αυτό που βλέπετε δεν είναι ο νόμος που γράφουν τα βιβλία και ξέρω εγώ, αλλά μια άτιμη, άδικη, φαλκιδευμένη, ψευδεπίγραφη παράφραση, κομμένη και ραμμένη στα γούστα του γερομπαμπαλή που σας λέει "τι σου κάνω, μάνα μου, που δε μπορώ να κάνω στη ματρόνα μου", κάθε βράδυ και κάθε πρωί.
Γιατί τότε θα ζητήσω quid pro quo:
Όχι χρήματα για την παροχή των υπηρεσιών μου, αλλά κάποιος να με μάθει να ψαρεύω, κάποιος να κλαδεύω, κάποιος να μαζεύω καπνά και κάποιος να οδηγώ τριαξονικό.
Και σαν φίλος θα σας βάλω να οργανωθείτε με βάση τον υγιή συνδικαλισμό, χωρίς "εκλεγμένη αντιπροσωπεία", αλλά με βάση το νόμο που διδάχθηκα και ξέρω καλά, όσο εσείς το κλάδεμα.
Και σαν σύντροφος θα κάτσω να ψάξουμε να βρούμε ποιες διατάξεις μέσα στα "νομικίστικα" σας προστατεύουν απέναντι σε αυτούς τους ανερμάτιστους κάφρους και θα γράψω για σας τα δικόγραφά μου και θα τα παρουσιάσω στους δικαστές που ήταν, είναι και παραμένουν η μία από τις τρεις εξουσίες που ακόμη και σήμερα μπορείτε να εμπιστευθείτε, μιας και αυτοί έχουν τη δυνατότητα να φανούν εξίσου έντιμοι και μπεσαλήδες και τηρητές και τιμητές των όρκων που δώσαμε άμα τη αποφοιτήσει και άμα τη εισόδω στο λειτούργημά μας, τα νομικά.
Υπηρετώ ακόμη το Σύνταγμα που έγινε κουρέλι και δε μπορεί να σε προστατεύσει από μόνο του, αφού είναι λέξεις, μόνο λέξεις, φίλε.
Εσύ πρέπει να κάνεις τις λέξεις πράξη.
Το υπηρετώ, επειδή η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, αλλά η σπάθα της κόβει ξυράφι και το χέρι που θα την οδηγήσει στο ακριβές χτύπημα, θέλω να είναι το δικό σου.
Είμαι ο Δικηγόρος και γνωρίζω νομικά.
Είμαι ο πιο αριστερός άνθρωπος που γνωρίζεις, μαζί με το γιατρό που τιμά τον Όρκο του Ιπποκράτη και κάθε επιστήμονα που τηρεί την επιστημοσύνη του.
Και θέλω να στρέψεις το βλέμμα σου στη λύση.
* του Θάνου Αθανασιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου