Το Τέλος του Συντάγματος-Το Τέλος της Ζωής*

Μετά τις εκλογές της 14^ης Ιουνίου 2012, τα κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ - που σχημάτισαν την τρικομματική κυβέρνηση της συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής που είχε ήδη εφαρμοστεί στη χώρας μας, αριθμούσαν 179 βουλευτές, έναν δηλαδή, λιγότερο από τους 180 που απαιτούνται για τον προσδιορισμό των άρθρων του Συντάγματος προς αναθεώρηση, ώστε στην επόμενη Βουλή ο αριθμός 151 να είναι ικανός για την ψήφιση του περιεχομένου των εν λόγω άρθρων.

Με απλά λόγια, οι 180 θα πουν ποια άρθρα θα αναθεωρηθούν, μετά θα αρκούν 150+1, για να γίνει πράξη η αλλαγή.

Σήμερα, λίγες μόνο μέρες μετά τη δήθεν αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβερνητική πολιτική και το σχηματισμό της νέας μόνον από τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η δικομματική κυβέρνηση αριθμεί επισήμως 154 βουλευτές, 26 λιγότερους από τους 180 που απαιτούνται για τη Συνταγματική αναθεώρηση.

Πέντε χρόνια πριν, εάν κάποιος οικονομικός ή πολιτικός αναλυτής είχε το θράσος να ξεστομίσει ένα τέτοιο σενάριο, θα έκανε μετάταξη στις χιουμοριστικές εκπομπές της ΕΡΤ. Σήμερα δεν είναι και τόσο αστείο.

Και δεν είναι ποτέ αστείο σε ό,τι έχει να κάνει με την αναθεώρηση του Συντάγματος. Είναι δυστυχώς δεδομένο ότι η επόμενη δεκαετία θα δεσμεύσει καθέναν από εμάς (πλην των κυβερνώντων) με βάση το νέο αναθεωρημένο Σύνταγμα.

Παρά το ότι η κυβέρνηση φέρεται να μην είναι πλέον τρικομματική, τα κόμματα που συνεργάστηκαν, προκειμένου να υλοποιηθεί η μνημονιακή πολιτική που οι δανειστές της Ελλάδας επέβαλαν, της Κοινωνικής Συμφωνίας συμπεριλαμβανομένης, ανεξαρτήτως εισόδου στη σημερινή Βουλή – εδώ ας θυμηθούμε το δούρειο νόμο Κατσέλη, είναι πολύ σημαντική η αρνητική προσφορά του στη σημερινή παθητική και απαθή στάση των λαϊκών στρωμάτων - συνεχίζουν να αριθμούν 179 βουλευτές. Η μόνη πλέον διαφορά είναι ότι δεν συνδέονται αυτοί οι 179 βουλευτές με τα δεσμά του κυβερνητικού γάμου.

Δεν αποτελεί όμως αυτό εμπόδιο στο να ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να εξασφαλίσουν, για το συμφέρον την ευρωπαϊκής προοπτικής της Χώρας μας ως μέλος της Ομοσπονδιακής Ευρώπης, την αναθεώρηση του Συντάγματος σύμφωνα με τα συμφέροντα των ευρωπαίων δανειστών και εταίρων μας.

Μετά τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις, την επικοινωνιακή κατάρρευση του success story, το αντιδημοκρατικό φιάσκο με την ΕΡΤ και τον ακολουθούμενο μετασχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης σε δικομματική -με την κατά περίπτωση στήριξη του κυβερνητικού έργου από το κόμμα του κου Κουβέλη (ιδέτε περίπτωση επανεξέτασης Βενιζέλου από την προανακριτική της Βουλής) - επικρατεί στους κύκλους της αντιπολίτευσης η σαθρή και τουλάχιστον απροβλημάτιστη άποψη, σύμφωνα, υπό το κράτος της οποίας εκτιμάται ότι δεν αποτελεί προτεραιότητα της δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά η αναθεώρηση του Συντάγματος. Η άποψη όμως αυτή δεν είναι μόνο λανθασμένη, αλλά και άκρως επικίνδυνη, εάν οδηγεί σε έλλειψη προσοχής των παρασκηνιακών κυβερνητικών ενεργειών.

Λανθασμένη διότι η αναθεώρηση του Συντάγματος προς συγκεκριμένη φυσικά κατεύθυνση κατοχύρωσης της μετατροπής της Ελλάδας από ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος σε νομική ένωση περιφερειών στα πλαίσια μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης, αποτελεί τον κορυφαίο στόχο των ευρωπαίων δανειστών μας, στόχο που η κυβέρνηση Σαμαρά καλείται να υλοποιήσει με κάθε μέσο, εξασφαλίζοντας και την ποινική ασυλία των μελών των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών από τυχόν [sic] ποινικές ευθύνες.

Επικίνδυνη, διότι η συγκεκριμένης κατεύθυνσης αναθεώρηση που θα προωθήσει η δικομματική, με την τρικομματική στήριξη, κυβέρνηση, φαντάζει και είναι ο μόνος «νόμιμος» τρόπος, ώστε να μην καταστούν ανατρέψιμες οι πολιτικές που μέχρι σήμερα έχει εφαρμόσει κατ΄ επιταγή των δανειστών και να δεσμεύσουν έτσι οι πολιτικές αυτές τα κόμματα που θα κληθούν στη συνέχεια να αναλάβουν την εξουσία, όσο ριζοσπαστικά και αν είναι, ό,τι και αν μέχρι πρότινος υποστήριζαν.

Το δίλημμα που παρουσιάζεται από ορισμένους στους κόλπους των κομμάτων της αντιπολίτευσης για το κατά πόσο πρέπει ή δεν πρέπει να συμμετάσχουν τα κόμματά τους με την ψήφο των βουλευτών τους στη συγκέντρωση του αριθμού των 180 βουλευτών, είναι ψευτοδίλημμα. Τα μνημονιακά κόμματα της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, που έχουν αναλάβει το βάρος κατ΄ επιταγήν των δανειστών της «εθνικής σωτηρίας», συγκεντρώνουν ήδη τους 179 βουλευτές και χρειάζονται ακόμη έναν βουλευτή - πιθανόν από το κόμμα της ΧΑ - για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 180 βουλευτών που απαιτεί η αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος

Γίνεται φανερό ότι τα περιθώρια παρέμβασης των κομμάτων της αντιπολίτευσης και πολύ περισσότερο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης - που αριθμεί 72 βουλευτές - ώστε να μην συγκεντρωθούν οι 180 βουλευτές, είναι ανύπαρκτα. Η παρούσα Βουλή συγκεντρώνει, με την υπάρχουσα σύνθεση, τον απαιτούμενο αριθμό βουλευτών ώστε στην επόμενη Βουλή οι 151 βουλευτές να επαρκούν για τον καθορισμό του περιεχομένου των υπό αναθεώρηση άρθρων.

Η δικαιολογητική βάση για μια ευρεία συνεργασία 180 βουλευτών με μόνο στόχο την Συνταγματική αναθεώρηση είναι απλή. Οι υπέρμαχοι της συνταγματικής αναθεώρησης θα υποστηρίξουν ότι σε ένα τόσο σημαντικό για την λειτουργία της Δημοκρατίας, την ανασυγκρότηση της Χώρας και της ευρωπαϊκή της προοπτική θέμα, δεν χωρούν αντιπαλότητες του παρελθόντος, μικροπολιτικές σκοπιμότητες και πολιτικοί ρεβανσισμοί.

Επιπροσθέτως, το πιο ισχυρό τους επιχείρημα θα είναι ότι με την συνεργασία 180 βουλευτών αποφασίζονται τα άρθρα που θα αναθεωρηθούν και όχι αυτό καθαυτό το περιεχόμενο των αναθεωρούμενων άρθρων. Το περιεχόμενό τους, θα επισημάνουν, θα αποτελεί αντικείμενο απόφασης της επόμενης Βουλής που θα προκύψει μετά τη μεσολάβηση του εκλογικού σώματος, το οποίο και εν τέλει θα επιλέξει ποιοι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί θέλει να έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή, άρα θα καθορίσει μέσω των εκλογών και την κατεύθυνση της συνταγματικής αναθεώρησης.

Στην περίπτωση που τα κόμματα της αντιπολίτευσης «συρθούν» στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος που θα ξεκινήσει με πρόταση 50 βουλευτών της κυβέρνησης ακολουθώντας το δρόμο που θα χαράξει η κυβέρνηση, έχοντας κατά νου το δίλλημα 151 ή 180 βουλευτές για τον προσδιορισμό των υπό αναθεώρηση άρθρων, χωρίς δημόσια ραδιοτηλεόραση και αντικειμενικά μέσα ενημέρωσης, θα διαπράξουν σφάλμα ολκής με δυσβάσταχτα αρνητικές -μη αντιστρέψιμες- συνέπειες για το μέλλον της Ελλάδας.

Αναλογιζόμενοι την ιστορικότητα των στιγμών, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε συνεργασία ή κατά μόνας, πρέπει να ανοίξουν τη συζήτηση για το μείζον ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος πριν το ανοίξει επίσημα η κυβέρνηση, με διαφορετική στοχοθεσία από αυτήν της κυβέρνησης και υιοθετώντας εκ διαμέτρου διαφορετική στρατηγική.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει, για το συμφέρον της Ελλάδας ως ανεξάρτητου κράτους, ξεχνώντας τα σημεία που τους χωρίζουν και σκεπτόμενα μόνο εκείνα που τους ενώνουν, να εργαστούν, να προωθήσουν και να υποστηρίξουν ενώπιων του ελληνικού λαού την μόνη ρεαλιστική λύση ανάκτησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας, τη λύση της Συντακτικής Συνέλευσης.

Με τον τρόπο αυτό τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα έχουν, έστω και την ύστατη στιγμή, ενημερώσει τον ελληνικό λαό για το σχέδιο της κυβέρνησης Σαμαρά και τις αρνητικές του συνέπειες, αλλά πολύ περισσότερο θα έχουν διαμορφώσει το πλαίσιο ανατροπής του, παρουσιάζοντας την μόνη εναλλακτική προς την ανάκτηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας λύση, τη λύση της Συντακτικής Συνέλευσης.

Δεν ξεχνώ. Δεν συγχωρώ. Δεν σιωπώ.

* Θάνου Αθανασιάδη & Κωνσταντίνου Νάκκα